De tijd heelt alle wonden

Deze uitspraak wordt veel gebruikt. Maar heelt de tijd wel alle wonden?

En over hoeveel tijd hebben we het dan?

Wonden ontstaan door pijnlijke, heftige, traumatische gebeurtenissen of situaties.  Als de tijd verstrijkt, slijten de stresshormonen uit het lichaam en kan de rust terugkeren. Dan zou normaliter herstel gaan plaatsvinden.

Traumasporen

Vaak blijven er traumasporen achter.  Met sporen kun je denken aan angst, onzekerheid, terug willen trekken, vermoeidheid en de neiging om plaatsen, mensen of situaties die overeenkomsten hebben te vermijden.

Er zijn drie reacties op een heftige gebeurtenis: vechten vluchten of bevriezen. Uit onderzoek is gebleken dat bevriezen de meeste traumasporen nalaat. Dan hebben we het ook over PTSS. Dit is logisch want bij een herige gebeurtenis worden er veel stresshormonen gemaakt en als die niet worden verbruikt doordat het lichaam zich bevroren houdt worden ze opgeslagen. Mensen die echten of vluchten (handelen) verbruiken in ieder geval een deel van de vrijgekomen energie en hebben minder traumasporen.

Hoe verwerk je een trauma?

Wat we onthouden en waar we last van hebben is meestal maar een klein stukje van de complete gebeurtenis. Bij trauma therapie zijn we altijd op zoek naar de angel, dus het moment dat het meest moeilijk voor je was tijdens de gebeurtenis.

Praten helpt wel of niet? Erover praten is goed vooral als je je gevoel tijdens dat moment omschrijft. Maar heel je het trauma hiermee ook? Ik denk het niet. Met praten blijf je het rationeel benaderen terwijl bij de herinnering het opgeslagen gevoel  van toen juist zo belangrijk is.

Als je teruggaat naar de gebeurtenis vanuit het hier en nu, (dit noemen we regressie)  en je weet
1) dat je kracht genoeg hebt om het aan te kunnen, (je hebt het immers al een keer eerder overleefd)  en 2) dat je nu absoluut veilig bent, 
kun je het verwerken.  In dit proces van regressie  het belangrijk dat je iemand bij je hebt die dit kan bieden.

Minstens zo belangrijk bij de therapie is het gevoel en het lichaam erbij te betrekken. Wat je ooit hebt doorstaan willen we geassocieerd herbeleven. Bij een trauma is het gebruikelijk om te dissociëren, het lijkt alsof het bewustzijn even een pauze neemt, als een overlevingstactiek. De kunst is dus om de verbinding weer te maken. Daarom is lichaamswerk zo belangrijk bij trauma verwerking,
Dieren gaan niet voor niets schudden na een heftige gebeurtenis. Ze schudden het letterlijk van zich af. Er zijn trauma therapieën die dit ook gebruiken (leestip: ‘De tijger ontwaakt’ van Peter Levine).

Helaas zijn veel therapieën gericht op of het lichaam of de mind. Maar juist de combi is zoveel krachtiger.