Angst en trauma

Angst en trauma

Als je het leven ziet als een buffet en er liggen volop gebeurtenissen en emoties op dit buffet, kiezen we natuurlijk de leuke dingen die erop liggen en niet de nare. Maar helaas krijgen we de minder leuke dingen ook af en toe op ons bord. Dit zijn gebeurtenissen die pijn doen, die ons ellende bezorgen of die ons bang maken.

Hoe kun je daar het beste mee omgaan?

Het ligt er natuurlijk aan wat zo’n gebeurtenis met je doet. Een ogenschijnlijk klein voorval kan als een traumatische gebeurtenis aanvoelen. Afwijzing bijvoorbeeld, als je je  hele leven regelmatig met een gevoel van afwijzing hebt moeten dealen kan een opmerking op je werk over iets dat je hebt gemaakt bijv. al als een trauma  inslag binnenkomen. Omdat de oude pijn van afgewezen worden niet is geheeld, wordt deze bij het minste of geringste weer naar boven gehaald. De wond rijt steeds weer open. Je bent continu in een staat van alertheid.

De natuurlijke reactie hierop als je pijn ervaart is dat je ervan weg wilt. Je wilt dit niet horen! Je wilt niet dat je je hebt ingespannen voor iets dat niet gewaardeerd wordt. Het nare gevoel wordt alleen maar groter en gaat niet eens meer alleen over dat wat je hebt gedaan of gemaakt. Het is veel groter, je voelt je als mens afgewezen.

Het gevaar is dat je dit een volgende keer wilt voorkomen en dus maar niets meer doet of maakt. Het leverde je toch alleen maar commentaar op. Als je deze weg opgaat, loop je het risico om faalangst te ontwikkelen, waardoor je te angstig /verlamd bent om ook maar iets te produceren en dus maar niets meer doet, dan kunnen ze je immers ook niet meer raken. Hier zie ik een verband met perfectionisme. Een perfectionist doet echt niet alles perfect, maar zorgt er het liefst voor dat er geen fout op hem of haar is terug te voeren want fouten maken leidt tot afwijzing en dat wil je juist voorkomen.

Onzekerheid -> afwijzing -. Faalangst -> perfectionisme -> nog onzekerder

Wat als je in de pijn gaat zakken?

 

We keren ons het liefst af van pijn. We willen het niet voelen, want het is immers een naar gevoel.

Is er nog een optie? Ja; door je te verbinden met de pijn. Door stilte in jezelf op te gaan zoeken en vandaaruit nog eens te kijken naar de oude oorspronkelijke wond die dit heeft veroorzaakt. Zoek de gebeurtenis van toen, mogelijk is het lang geleden, wat gebeurde er, wat raakte jou zo enorm toen en wie waren erbij betrokken? Doorvoel het, haal het even helemaal terug. Dan kun je zien dat de pijn die je nu ervaart een soort herbeleving is weliswaar met een andere situatie en andere spelers maar met hetzelfde gevolg (namelijk dat nare gevoel van afwijzing) voor jou.  Als je die gebeurtenis kunt vinden en in de ogen kijken, ben je bezig met de heling ervan. Om dit zelf te doen is best lastig en hier kun je h

ulp bij vragen. Met de steun van een goede vriend, coach of therapeut kun je o

p deze manier oude trauma’s helen die doorwerken in het hier en nu. Die je behoorlijk uit het veld doen slaan.

Het resultaat is dat je je sterker gaat voelen, dat je niet meer uit het veld geslagen bent als zoiets weer gebeurt. Het levert je dus minder spanning op. En teveel spanning is ongezond. Angst is een grote veroorzaker van spanning.